Quizz – Türkisch

Bir çocuğun çok dilli hale geldiği koşullar bireysel olarak çok farklıdır. Bir çocuk çok dilli bir ailede büyürse, erken yaşlardan itibaren bu dillerle çevrelenir, günlük durumlarda oyun yoluyla bu dilleri edinir ve doğumdan itibaren yaşamının doğal bir parçası olur. Buna karşılık, tek dilli bir aileye sahip başka bir ülkeden Almanya'ya gelen bir çocuk için birden fazla dille uğraşmak başlangıçta tamamen yeni bir şeydir. Yine, Almanya'da Almanca konuşan bir çocuk okulda ikinci bir dil öğrendiğinde tamamen farklı bir çok dillilik ortaya çıkmaktadır.
Çokdilli gelişimin seyrini etkileyebilecek, çocuğun arkadaş çevresinde hangi dil(ler)in konuşulduğu veya ilgili dillerin toplumumuzda sahip olduğu prestij gibi birçok başka faktör vardır.
Ne zaman çok dillilikten bahsedilse, belirli bir durumda bununla ne kastedildiğine her zaman yakından bakılmalıdır. Ve eğitim uzmanlarına, "genel olarak çok dillilik" hakkındaki fikirler tarafından yönlendirilmemeleri, ancak ilgili çocuğun bireysel koşullarına bakmaları tavsiye edilir.

Bir dilin gramerini anlamak ve kelime dağarcığını öğrenmek çok zaman alıcı ve karmaşık olmasına rağmen, çocukların yaşamlarının ilk yıllarında konuşmayı nasıl zahmetsizce öğrendiklerini hiç düşündünüz mü? Daha büyük çocuklar ve yetişkinler tüm bunları dil derslerinde özenle uygulamak zorundadır. Öte yandan, küçük çocuklar henüz soyut dilbilgisi kuralları hakkında düşünecek durumda değildir ve yine de bunları edinirler: Dil(ler)i sezgisel olarak, oyun yoluyla, neredeyse tamamen kendi başlarına ve dolayısıyla çaba sarf etmeden edinme konusunda doğuştan gelen bir yeteneğe sahiptirler. Bu nedenle, yetişkinlerin düşündüğünün aksine, çok dillilik küçük çocuklar için çok fazla değildir. Aksine, çocukluk döneminde dil ediniminin kolaylığından yararlanırlar ve aynı anda birkaç dili sorunsuz bir şekilde öğrene bilirler.
Ancak, bir çocuğun çok dilli olarak yetiştiği koşullar elverişsizse, örneğin çevrede veya anaokulunda/okulda dilleri reddediliyorsa, bu zor olabilir.

Bu doğru değil!

Çocukların dil(ler)i edinme hızı bir bireyden diğerine büyük farklılıklar gösterir. Bazı çocuklar iki yaşında çok konuşur ve oldukça geniş bir kelime dağarcığına sahipken, diğerleri burada konuşmaya yeni başlıyor. Çoğunlukla uzun süre dinleyen ve sonra doğrudan uzun cümleler kuran çocuklar vardır. Diğerleri kendilerini bir ve iki kelimelik cümlelerle çok erken ifade eder. Pek çok çocuk top, araba, oyun gibi isimleri öğrenmeye başlar, ancak bazıları önce daha karmaşık kelimelere odaklanır, örneğin daha ileri, tekrar, hatta ben gibi - ve elbette bunun için daha fazla zamana ihtiyaç duyarlar.
Çocuklar dil ediniminde kendi bireysel hızlarını ve tercihlerini takip ederler - bir veya daha fazla dille büyüyüp büyümediklerine bakılmaksızın!

Yaşamın ilk yıllarında, çok dilli çocuklar, dil edinim süreleri birkaç dile yayıldığı için, yalnızca zaman nedeniyle, her kelimenin diğer dilde bir karşılığına henüz sahip değildir. Çocuklar diller arası bir kelime dağarcığına sahiptir ve genellikle dillerini bilinçsizce karıştırırlar: akıllarına ilk gelen kelimeyi, onlar için bir nesneyle daha güçlü bir şekilde ilişkili olanı veya sadece daha güzel buldukları kelimeyi kullanırlar. Artan dil deneyimi ve artan dil yetkinliği ile çocuklar, mecbur kaldıklarında - örneğin tek dilli biriyle konuşurken - dillerini birbirinden ayırmayı öğrenirler.
Ancak dil karışımları, çocukluğun ötesinde yaşanan çok dilliliğin de bir özelliğidir.

Bir marangoz olduğunuzu ve bu nedenle çok dilli olduğunuzu düşünün, çünkü sadece günlük Almancayı değil aynı zamanda marangozluk teknik Almancasını da biliyorsunuz. Ancak, bu teknik terimleri arkadaşınızla konuşurken kullanamazsınız - o bunları anlamayacaktır. Ona bir işten bahsetmek istiyorsanız, başka ifadeler bulmak zorundasınız. Bu elbette mümkün, ancak sizin için biraz sıkıcı ve aynı zamanda tatmin edici değil, çünkü bu şekilde olayların özüne tam olarak inemiyorsunuz.
Çok dilli kişiler tek dilli kişilerle konuşurken benzer bir durumla karşılaşırlar, çünkü burada dil repertuarlarının sadece bir kısmını kullanabilirler. Buna karşılık, kendileriyle aynı dili konuşan diğer çokdilli insanlarla birlikte olduklarında, herhangi bir kısıtlama olmaksızın tüm yelpazeden faydalanabilir ve sadece kendileri için en uygun - ya da sadece en güzel - kelimeleri kullanabilirler! Bu tür durumlarda, dil karışımları oldukça doğal bir şeydir. Çokdilli bir kişinin dillerinin birbirleriyle temas halinde olduğunu, birbirlerini etkilediğini ve tamamladığını ve birlikte kişisel dil yeterliliğini oluşturduğunu gösterirler.
Bu arada, hepimiz günlük hayatta çoğu zaman fark etmeden dillerimizi karıştırırız. Sabahları Laptop un başına oturuyoruz, arada chatleşiyoruz ve öğle molamizda bir Pizza alıyoruz - ve bu kelimelerin tam çevirisi değil.

Çocukların iyi Almanca becerileri kazanabilmeleri için Almanca diliyle kapsamlı ve çeşitli temaslara ihtiyaçları vardır. Ancak bu, ana dillerinin kreş ve okul dışında bırakılması gerektiği anlamına gelmiyor, tam tersi! Bir çocuğun yaşamının ilk yıllarında edindiği dil (veya diller), tüm erken çocukluk gelişimiyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır: Bu dönemde çocuk ilk ilişkilerini kurar, ihtiyaçlarını ve düşüncelerini iletmeye, nesneleri ve eylemleri adlandırmaya ve kişiliğini geliştirmeye başlar. Almanca konuşarak büyüyen bir çocuk için bu süreçlerin anaokulunda ve okulda - kendi dilinde - sürekli olarak devam etmesi doğaldır. Çok dilli (veya Almanca konuşmayan) çocuklar için durum farklıdır: Dil becerileri artık Almancaya indirgenmiş ya da tamamen onun yerine geçmiştir. Bu nedenle, kreş başlangıcını dil edinimlerinde ve dolayısıyla o noktaya kadarki tüm gelişimlerinde derin bir kesinti olarak yaşarlar.
Bu nedenle eğitim sistemi çokdilli gelişimde merkezi bir rol oynamaktadır: Çocukların çokdilliliği burada hassasiyetle ele alınıyor mu, dilleri kuruma yansıtılıyor mu, destekleniyor ve teşvik ediliyor mu? Ancak o zaman çocuklar iyi bir çokdillilik geliştirebilirler - ana dilleri pahasına değil, ana dilleriyle birlikte.

Dil, ebeveyn-çocuk ilişkisini şekillendirir, duyguları ifade eder, çocuğa dünyaya gelirken eşlik eder. Ebeveynler tüm bunları en iyi, kendilerinin güvenle hakim oldukları, kendilerini en rahat hissettikleri ve oldukça spontane konuşabildikleri dilde yapabilirler. Otantik ve samimi iletişim, çocuğun tüm gelişimi için en iyi temeldir ve bu nedenle -iyi niyetli- erken Almanca öğretiminden çok daha değerlidir. Ve hangi anne, hangi baba çocuğuyla onun dilsel sınırlarına ulaştığı ve onun kalp dili olmayan bir dili konuşmaktan hoşlanır?

İkisi de doğru!

Uzun bir süre boyunca ebeveynlere mümkün olduğunca tutarlı bir şekilde tek bir dile bağlı kalmaları tavsiye edildi. Ve gerçekten de: Yunanlı bir anne Almanya'da çocuğuyla sürekli Yunanca konuşuyorsa, bu dil çocuk için çok önemli hale gelir - sonuçta annesiyle konuşabileceği başka bir dil yoktur!
Ancak çoğu ebeveyn, tutarlılığın günlük aile yaşamında uygulanmasının bazen zor olduğunu deneyimlemektedir. Bu aynı zamanda yaşanmış çok dilliliğin dinamikleriyle de çelişmektedir: diller kişinin "içinde" temas halindedir ve dil yetkinliği sadece bir değil, birkaç dilden oluşmaktadır. Ancak Yunan anne artık sık sık Almanca da kullanıyorsa, çocuk kısa süre sonra kendine şunu soracaktır: Neden annemle Yunanca konuşmalıyım?
Ebeveynlerin tutarlılık ile çokdilliliği yaşamak arasında kendi kişisel yollarını bulmaları ve bunu dikkate almaları gerektiği açıktır: Çocuğumun dil gelişimi için ne istiyorum ve ebeveynler olarak kendimizi ne konuda iyi hissediyoruz?
Ebeveynlerin kendilerini ve çocuklarını baskı altına almamaları, ancak dillerle uğraşmaktan duydukları keyfi korumaları ve bunu aktarmaları önemlidir. Ve: Çokdilli gelişim ve eğitim devam eden bir süreçtir, bir kez alınan kararlar zaman içinde değişecektir - bu aynı zamanda çokdilliliği yaşamanın bir parçasıdır.

Bu doğru, çocuklar dilleri en iyi onları kullanabildikleri zaman öğrenirler.

Doğru, rahat ebeveynler ve çocuğun çevresinde çok dilliliğe yönelik olumlu bir yaklaşım, çocuğun çok dilli gelişimini destekler.

Doğru değil, tam tersine, tüm dillerle ne kadar erken temas edilirse, çocuklar dil edinim süreçlerinin kolaylığından o kadar fazla yararlanır.

Bu doğrudur çünkü çocuklar bakıcılarının dil(ler)ini benimserler. İyi bir dil rol modeli olmak aynı zamanda şu anlama gelir: konuşmaktan zevk almak, sohbetlere zaman ayırmak, dil(ler) hakkında birlikte düşünmek - genel olarak dil(ler)e günlük yaşamda önemli bir yer vermek. Çok dilli insanlar, çocuğa kendi çok dilliliklerine karşı canlı bir yaklaşım ve olumlu bir tutum öğretebilirler.

Doğru, çocuklar başlangıçta dille ilgilenmezler, ancak onunla neler yapabileceklerini merak ederler: kendileri için önemli olan insanlarla iletişim kurmak, güzel hikayeler duymak, istek ve ihtiyaçlarının karşılanması, arkadaş edinmek ...

Doğru değil, çünkü bu yaklaşım çocukların dil edinim süreçlerine uymuyor. Bir sistem olarak dile olan ilgileri sınırlıdır ve yaşları ne kadar küçükse, örneğin bir ifadenin içerikle ilgili olmayan gramer yönlerine o kadar az konsantre olabilirler.

Doğru, bir kişinin çok dilli gelişiminin nasıl ilerlediği, bireysel dillerin onlar için ne anlama geldiği ve onları ne kadar iyi konuştukları üzerinde birçok farklı faktörün etkisi vardır. Tüm bunlar yaşamı boyunca birkaç kez değişebilir - çok dilli gelişim asla sona ermeyen dinamik bir süreçtir.